Μπορώ μόνος μου;

Γράφω αυτό το κείμενο με αφορμή μια φράση που ακούω συχνά: «Εγώ θα τα καταφέρω μόνος μου». Συχνά αναφέρονται στην ψυχοθεραπεία, αλλά δεν περιορίζονται μόνο εκεί.

Έτσι, άρχισα να σκέφτομαι πόση βοήθεια χρειάστηκα και έλαβα την εβδομάδα που πέρασε. Επειδή δεν ξέρω πως να κουρεύω τα μαλλιά μου και ήθελα, πήγα στην κομμώτρια να με βοηθήσει. Επειδή ήθελα να φάω ψωμί και δεν ξέρω να το φτιάχνω, ζήτησα βοήθεια από τον φούρναρη. Επειδή δεν ξέρω να ράβω ούτε να υφαίνω και χρειάζομαι ρούχα, ζήτησα βοήθεια από ένα μαγαζί που φέρνει. Επειδή ήθελα να παίξω τένις, ζήτησα από μια φίλη να παίξει μαζί μου. Επειδή καθόμουν σπίτι και βαριόμουν, έβαλα μια σειρά να δω, για την δημιουργία και τη διανομή της οποίας βοήθησαν πάρα πολλοί άνθρωποι. Επειδή ένιωθα μοναξιά, χρειάστηκα τη συντροφιά ενός φίλου μου. Για να μην πω πώς έφτασα ως την ενηλικίωση, για το σπίτι που μένω, το όχημα που οδηγώ, το νερό που πίνω, την αποχέτευση που χρησιμοποιώ. Η βοήθεια από τους άλλους ανθρώπους είναι συνεχής και παντού.

Οπότε μου γεννήθηκε το ερώτημα: Πως γίνεται να νομίζουμε ότι «τα καταφέρνουμε μόνοι μας»; Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι, εγώ θα σας δείξω έναν που «σκέφτηκα μόνος μου».  Κάντε λίγη υπομονή και διαβάστε την παραπάνω παράγραφο με μια μικρή διαφοροποίηση.

Ήθελα ένα κούρεμα, πήγα στην κομμώτρια και την πλήρωσα. Ήθελα να φάω ψωμί και το αγόρασα από τον φούρνο. Πήγα για ψώνια στα μαγαζιά. Επειδή ήθελα να παίξω τένις, πήρα μια φίλη μαζί μου. Επειδή καθόμουν σπίτι και βαριόμουν, έβαλα μια σειρά να δω, από μια συνδρομή που πληρώνω. Ένιωθα μοναξιά και πήρα τηλέφωνο ένα φίλο μου.

Καθώς διαβάζω τα παραπάνω, παρατηρώ ότι και οι δυο παράγραφοι λένε μια αλήθεια. Παρόλα αυτά στη δεύτερη, μου φαίνεται σαν να τα κάνω εγώ, σαν να τα καταφέρνω μόνος μου. Δεν είναι τόσο εμφανής ούτε η βοήθεια που λαμβάνω, ούτε η ανεπάρκεια μου. Καταλαβαίνω ότι όλοι έχουμε την ανάγκη να νιώθουμε δυνατοί και ασφαλείς, απλά δεν πιστεύω ότι αυτά βρίσκονται στο μόνος μου.

Πάνος Παλαιολόγος – Ψυχοθεραπευτής